Just chillax

Gili Air, het eiland waar we uiteindelijk twee keer zolang bleven dan in eerste instantie de bedoeling was. Leuke restaurantjes en barretjes, zon; zee en strand, een prachtige zonsondergang en geen verkeer! Optimaal genieten :). Eenmaal in ons tweede verblijf op Gili Air hadden we al snel onze "stambar" gevonden. Rond lunchtijd vertrokken we naar deze bar om pas na het avondeten weer terug te keren. De barman Anan(43) begon het op te vallen dat wij er wel erg vaak waren en maakte steeds vaker een praatje met ons. Zijn levensmotto; grapjes maken houdt je jong! Hij dacht dat het hem zelfs zo jong hield dat hij kans maakte om Desi(24) te veroveren. Helaas! Naast het relaxen en het vele lezen zijn we een dag op snorkeltour geweest. Een boot met vijftig mensen, we waren net sardientjes in een blik, ging de zee op om vissen en zeeschildpadden te spotten. Easy dacht ik, dat snorkelen. Maar het had even zijn tijd nodig voordat ik wilde geloven dat je daadwerkelijk door die buis kan ademhalen. Vissen zwommen onder je door en zeeschildpadden kwamen zelfs binnen handbereik. Leuk om eindelijk een keer wat van de onderwaterwereld mee te krijgen.

Na Gili Air vertrokken we naar de volgende bestemming: Kuta Lombok. Een heel leuk surfersdorpje met erg veel honden en verkopers op het strand. De tweede dag arriveerde de Nederlandse jongens waar we samen de Merapi vulkaan mee hadden beklommen. 'S avonds begrepen we al snel dat we in de surfersbar moesten zijn voor het feestje. Leuk! Een live band en Indonesiërs met lange haren. Nog voor twaalf uur bleek alle drank op te zijn; toen kwam Desi met haar beste idee ooit: een drankje gaan doen op het strand. Vol goede moed kochten we een biertje bij een mini market en liepen richting het strand. Desi en Bas hadden al plaats genomen toen we ontdekten dat we niet echt welkom waren op het strand. Binnen no-time cirkelden er vier honden ons heen. Wegwezen! Na een paar stappen bereikten we een houten plateau. Eenmaal op het houten plateau werden het er steeds meer tot er zeker 10 honden grommend om ons heen stonden. Als bange guppies stonden we daar om hulp te roepen. Uiteindelijk heeft een local ons gered door stenen te gooien waardoor ze weg gingen. Rennen! Vervolgens klonk er door heel het dorp honden gejank. Een vrouw heeft met een bezemsteel nog enkele honden voor ons weg gejaagd. Ik ben nog nooit zo blij geweest om veilig binnen te zijn.
Ondanks de ongeloofelijke hoeveelheid is Kuta erg leuk! Met een scootertje bezoek je daadwerkelijk de mooiste stranden zonder een massa toeristen om je heen. Een dag heb ik surfles genomen en dat was ook geweldig! Zeker voor herhalingvatbaar.

Na 6 dagen Kuta was het tijd om terug te gaan naar Bali waar vandaan onze vlucht vertrekt richting Bangkok. Dit was het moment waar we beide erg tegen op keken; opniew die boot in! Bij de haven moesten we twee uur wachten, erg leuk om een beetje mensen te kijken. Al snel viel een Australische vrouw erg op. Botoxje hier, Botoxje daar, make-upje hier make-upje daar, ongeveer eind veertig en ze had zeker het motto van Marijke Helwegen mee gekregen; lipjes getuit borstjes vooruit. In ieder geval vond ze zichzelf erg belangrijk en toen we eenmaal in de rij stonden was zij dan ook diegene die ongegeneerd de rij liet voor wat het was en lekker vooraan ging staan. Eenmaal in de boot, waar we een stuk betere plekken hadden dan de vorige keer, bleef ze flink wat aandacht vragen door continu te bewegen en lekker hard te praten. Eenmaal aangekomen op Bali was het tijd om een bus ticket te fixen richting Seminyak waar we twee nachtjes zouden verblijven, lekker dichtbij het vliegveld. Eerst was er geen plek meer in een middagbusje maar uiteindelijk, na een paar telefoontjes verder, toch wel, gelukkig! Wij liepen vol goede moed met een mannetje mee die ons de weg wees naar het juiste busje en toen.... zagen we dat de Australische Marijke Helwegen bij ons in het busje zat! Oh no, dat wordt een lange rit.. Uiteindelijk bleek maar weer dat vele vooroordelen niet kloppen. Het bleek zo te zijn dat zij niet mobiele kinderen in lombok helpt om aan rolstoelen te komen, super! Na een interessant gesprek van twee uur kwamen we aan op onze bestemming. Al snel hadden we door dat Seminyak niets voor ons was. De volle dag die we hadden hebben we dan ook maar besteed aan terassjes hoppen.

En afgelopen vrijdag was het dan zover. Na een vliegreis van 4.5 uur hebben Desi en ik Doei tegen elkaar gezegd. Na twee maanden 24/7 bij elkaar te zijn geweest was dat wel even raar. Maar samen hebben we zeker een super tijd gehad en nu is het moment om alleen verder te gaan richting het noorden van Thailand.